ช่วงวันพฤหัสที่ 19 ธันวาคม 2562 ที่ผ่านมา ผมต้องเดินทางจากโคราชเพื่อไปเข้าสัมมนาที่จังหวัดมหาสารคาม โดยวันที่สัมมนาคือวันที่ 20 ผมเลยจำเป็นต้องเดินทางไปก่อน 1 วัน

ผมออกจากที่ทำงานเวลาราวๆ บ่าย 2 ไปถึง บขส. ประมาณบ่าย 2 20 แต่พอไปติดต่อที่บริษัทขาประจำ ปรากฏว่ารถออกไปแล้ว จะมีอีกรอบก็ช่วงค่ำ ผมเลยตัดสินใจไม่รอ

พนักงานที่นั่นบอกว่ามีรถอยู่ แต่เป็นอีกของบริษัทหนึ่ง พอผมได้ข้อมูล เลยไปติดต่อตามคำแนะนำ ซึ่งรถที่จะไปเป็นของอุบลแอร์

ตอนผมซื้อตั๋ว ท่าทางเหมือนพนักงานเร่งรีบเหมือนรถจะออกในเร็วๆ นี้ ทำให้ผมรู้สึกดีใจ ที่อย่างน้อยซื้อตั๋วแล้วก็จะได้ขึ้นรถเลยไม่ต้องรอนาน

ทว่าเมื่อผมเดินไปถึงที่รถจอดอยู่ พนักงานกลับบอกว่าให้รอก่อน คนขับยังไม่ออกเร็วๆ นี้ ผมก็อืม ไม่เป็นไร นิดๆ หน่อยๆ รอได้อยู่แล้ว

รอราวๆ 10 กว่านาที ผมก็ได้ขึ้นรถดังใจหวัง ในใจตอนนั้นคิดแล้วว่า วันนี้น่าจะถึงมหาสารคามไม่ค่ำแน่นอน แต่พอเวลาผ่านไป ผมก็รู้เลยว่าความคิดผมมันผิด เพราะขนาดเลยบ่าย 3 ครึ่งมาแล้ว รถก็ยังไม่ออก ยิ่งได้ยินผู้โดยสานบนรถจับกลุ่มบนกันระนาว ว่ารถคันนี้จอดมาได้เกือบ 2 ชั่วโมงแล้วผมยิ่งใจแป้ว

สุดท้าย รถเคลื่อนออกจากสถานีเกือบๆ 4 โมงเย็น ผมเลยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย คิดว่าช้า แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะรถก็ออกแล้ว

ระหว่างที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงในโทรศัพท์ผ่านหูฟังอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเพลงดังมากๆ ถูกเปิดขึ้นมา ซึ่งทีแรกไอ้ผมก็นึกว่าคงเป็นเสียงเพลงจากนอกรถ เพราะในรถคนขับคงไม่เปิดเพลงดังขนาดนี้ เพราะมันรถโดยสาน ไม่ใช่รถนำเที่ยว

...สุดท้ายผมคิดผิด เพราะเสียงเพลงที่ดังสนั่นอยู่ในตอนนั้น มันคือเพลงบนรถที่คนขับเป็นผู้เปิด ไม่ใช่เพลงจากข้างนอกแต่อย่างใด

ผมนั่งทนอยู่กับความเสียงดังนั้นเกือบชั่วโมง ก่อนที่จะมีคนโทร. เข้ามาหาคนขับ ทำให้เพลงถูกตัดไป (คนขับใช้โทรศัพท์เปิดเพลง)

ความรู้สึกตอนนั้นมันดีปนแย่ ดีเพราะในที่สุดเราก็ได้นั่งเงียบๆ ส่วนแย่เพราะไม่คิดว่าในระบบรถโดยสานจะมีคนขับแบบนี้อยู่ด้วย เพราะตัวคนขับไม่ได้เกรงใจผู้โดยสานเลย

คนขับบ่นไปตลอดทางว่าลูกค้าน้อย ระหว่างนั้นก็จอดแวะเพื่อเติมแก๊ส ซึ่งตอนจอดบอกว่า 10 นาที แต่เอาเข้าจริงๆ ก็เกือบ 20 นาทีเข้าไปแล้ว

จากนั้นรถวิ่งไปจอดที่อำเภอหนึ่งในเขตขอนแก่น รอบนี้จอดนานมาก คิดว่าเกินครึ่งชั่วโมงขึ้นไป ผู้โดยสานทั้งรถเริ่มจับกลุ่มบ่นกันอีกครั้ง จนถึงมีการพูดประชดประชันใส่คนขับตรงๆ ซึ่งคนขับก็เฉย

จากนั้นรถคันนี้ก็มีจอดรับผู้โดยสานรายทางบ้าง จนสุดท้ายไปถึงมหาสารคามเวลา 2 ทุ่ม ซึ่งรวมเวลาจากโคราชจนถึงสารคามราวๆ 7 ชั่วโมงกว่า

ผมรู้สึกดีใจมากที่ไปถึง ผู้โดยสานหลายคนร่วมดีใจไปกับผม ขณะที่บางส่วนเริ่มขอลงที่สารคาม ซึ่งไม่ใช่เป้าหมายตั้งแต่แรก

ผมอยากบอกเลยว่า สำหรับผมแล้วคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ที่ผมจะขึ้นรถของอุบลแอร์ เพราะมันไม่ไหวจริงๆ และผมคิดว่าคงไม่ใช่เพียงผมคนเดียวที่คิดแบบนี้แน่นอน