วันนี้ไปฟังเพลงเก่าๆ ใน Spotify รู้สึกว่าสำเนียงเก่าๆ ซาวด์เก่าๆ ฟังแล้วก็เพราะดี ให้บรรยากาศคนละแบบกับเพลงในปัจจุบันไปเลย

ไปเจอคำหนึ่งที่เคยได้ยินในสมัยเด็กและพบในงานเขียนเก่าๆ แต่เด็กยุคนี้อาจจะงง นั่นก็คือ "ตื่นตอนเช้าบางที ก็ยังต้องหมุนไปสวัสดี" (589-3375 : The Innocent)

เอาจริงๆ ในแง่ของคนชอบฟังเพลง คือฟังหมดทั้งต้นฉบับและคัฟเวอร์

สังเกตว่านักร้องพักหลังๆ ไม่มีความเป็นอัตลักษณ์ของตัวเองเลย ทั้งเพลงลูกทุ่งหรือสตริง ลูกคอลูกเอื้อนของหลายๆ คนแทบจะลอกกันมาด้วยซ้ำ

ถามว่ามันฟังเพราะหรือเปล่า โอเคมันก็ถือว่าเพราะ แต่มันก็เพราะไม่สุด

อารมณ์มันเหมือนกินอาหารอร่อยๆ แต่เป็นอาหารประเภทเดิมๆ แล้วกินมันซ้ำๆ คือต่อให้มันจะอร่อยยังไง แต่คนเรามันก็มีเบื่อกันบ้าง